Mastalerz M., biegły rewident. Usługi
finansowo - księgowe

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA z dnia 5 czerwca 2002 r. w sprawie zakresu znajomości języka polskiego w mowie i piśmie koniecznego do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza stomatologa na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. z dnia 14 czerwca 2002 r.) Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204) zarządza się, co następuje: § 1.  Lekarz będący obywatelem innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, ubiegający się o przyznanie prawa wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany posiadać znajomość języka polskiego w mowie i piśmie w stopniu umożliwiającym:   1)   rozumienie tekstu pisemnego, a w szczególności korzystanie z fachowej literatury i piśmiennictwa lekarskiego oraz przepisów regulujących wykonywanie zawodu lekarza w Rzeczypospolitej Polskiej,   2)   porozumiewanie się z pacjentami, lekarzami i przedstawicielami innych zawodów medycznych, a w szczególności poprawne przeprowadzanie wywiadu lekarskiego, udzielanie przystępnych i zrozumiałych dla pacjenta porad i informacji, przekazywanie danych o pacjencie i czynne uczestniczenie w konsyliach i konsultacjach, naradach i szkoleniach zawodowych,   3)   pisanie zgodnie z zasadami ortografii, a w szczególności: poprawne prowadzenie dokumentacji medycznej, wypisywanie recept oraz skierowań na badania diagnostyczne i specjalistyczne, a także wydawanie orzeczeń i opinii. § 2.  Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.